நதியின் குரல்

December 20, 2011 at 1:13pm

मैं  हूँ  एक  जल कथा,

कुदरत की लिखी.

मिट्टी  के मानसिक

स्वर  के

 द्रव-अंकित.

भूगोल के नवीन युगों को  पारकर

खड़े रहनेवाली   जग  की जीवन रेखा.

बाह्य -चलन  का  उज्जवल निधि 

उठने तड़पने  की मेरी लहरें

ठण्ड ज्वालायें.

जब भूमि प्रसव देने

गर्भ -धारण करती है,

तब मैं जीवाणुओं के लिए

 माता  के   दूध  स्त्रोत .

जो कुछ मैं अपने प्रपंच भाषा में  बोला ,

आप न समझ पाए

इसलिए मैं उन्हें स्थानीय बोली में

कहने आयी हूँ.

जीव की नाड़ियों-सा चलने तड़पकर

वन-नदी -सी जीवन बिता थी.

मेरे पहरे के लिए दो किनारे बनवाये .

मुझे  घमंड  हुआ ,गौरव मिला है. पर

मुझे इत्र-तत्र बाँध  बनवाकर ,

कारावास में डाल दिया है.

मेरी  सारी  दृष्टियाँ ,निचली  सतह  की ओर

ऊपरी सतह से आतंकित मैं  बनती हूँ  जलप्रपात.

बहनेवाले मार्ग भर  हरा शय्या  फैलाता हूँ.

आपके    पैरों  को गले लगाने

पुष्पों   का पुरस्कार ढोकर आती हूँ.

आप तो  काँटों को ही ,मेरे  चेहरे पर फेंकते हैं.

मैं तो आती हूँ आपकी गन्दगी  मिटाने ,

आप तो अपने मल-मूत्र  मैलों से  गन्दगी कर चुके हैं.

मैं अपने  सहोदरों  से अपनी राम कहानी सुनाकर

रोती  हूँ तो मेरे आंसू  ही समुद्र में भरकर खारा बनता है.

 समुद्र संगम के संकल्प  में

समरस को मानती नहीं हूँ .

अपने लक्ष्यों को गिरवी रखकर

दमन प्रणाली के लिए नत्मस्तक होती नहीं.

विलम्ब हो सकता है, लेकिन छूट नहीं मिलेगी 

हमें  सूरज का ताप  जलाता है.

मेघों के पंख  बांधकर

ऊपर उड़कर  दुबारा वर्षा की बूंदों के रूप में

जन्म लेते हैं हम.

मैं अपने क्रोध दिखाने  समय-समय पर उमड़ पड़ती हूँ.

आप तो न्याय को मिटा देते हैं.

मैं तो जमीन के साथ जमीन बनकर

घुटने के बल  चलकर  आपसे  कुछ माँगे  रखती हूँ;

is जल की मांगें ठुकरायेंगे तो

मुझे  एक दिन आग की ज्वाला बनकर सीधी खडी होनी पड़ेगी.

இயற்கை எழுதிய
தண்ணீர்க் கவிதை நான்.
மண்ணின் மனக்குரலின்
திரவப் பதிவு.

मैं  हूँ  एक  जल कथा,

कुदरत की लिखी.

मिट्टी  के मानसिक

स्वर  के

 द्रव-अंकित.



புவிக்கோளத்தின் புதுமை
யுகங்களைக் கடந்து நிற்கும்
அகிலத்தின் ஆயுள் ரேகை.
भूगोल के नवीन युगों को  पारकर
खड़े रहनेवाली   जग  की जीवन रेखा.

வெளியில் மிதக்கும்
வெளிச்சப் புதையல்.
बाह्य -चलन  का  उज्जवल निधि .

எழுந்திடத் துடிக்கும் என் அலைகள்,
குளிர் ஜுவாலைகள்.
उठने तड़पने  की मेरी लहरें
ठण्ड ज्वालायें.

உயிர்களைப் பிரசவித்திட
மண் மங்கை கருவுற்ற போது
நான் உயிரணுக்களுக்காக
ஊறிவந்த தாய்ப்பால்.

जब भूमि प्रसव देने
गर्भ -धारण करती है,
तब मैं जीवाणुओं के लिए
 माता  के   दूध  स्त्रोत .


நான்
பிரபஞ்ச மொழியில் பேசியதெல்லாம்
புரியாமல் போனதால்
உங்கள்
உள்ளூர் மொழியில்
உரைத்திட வந்தேன்...

जो कुछ मैं अपने प्रपंच भाषा में  बोला ,
आप न समझ पाए
इसलिए मैं उन्हें स्थानीय बोली में
कहने आयी हूँ.

ஜீவ நாடியாய் செல்லத் துடித்து
கட்டாறாகக் காலம் கழித்திருந்தேன்.
जीव की नाड़ियों-सा चलने तड़पकर
वन-नदी -सी जीवन बिता थी.

கரைகள் இரண்டைக்
காவலுக்கு அனுப்பினீர்கள்.
கௌரவம் வந்ததாய்க் கர்வப் பட்டால்..
என்னை ஆங்காங்கே
அணைச் சிறைகளுக்குள்
அடைத்து வைக்கிறீர்கள்.
मेरे पहरे के लिए दो किनारे बनवाये .
मुझे  घमंड  हुआ ,गौरव मिला है. पर

मुझे इत्र-तत्र बाँध  बनवाकर ,
कारावास में डाल दिया है.



என் பார்வை முழுதும்
பள்ளங்களையே பார்த்திருக்க

மேடுகளைக் கண்டு
மிரண்டு போகிறேன்.
அருவியாய்ப் பாய்ந்து
அவ்வப்போது குதிக்கிறேன்.

मेरी  सारी  दृष्टियाँ ,निचली  सतह  की ओर
ऊपरी सतह से आतंकित मैं  बनती हूँ  जलप्रपात.



வரும் வழிதோரும்
பச்சைக் கம்பளப்பாய் விரிக்கின்றேன்.

बहनेवाले मार्ग भर  हरा शय्या  फैलाता हूँ.

உங்கள் கால்களைத் தழுவ
பூக்களைப் பரிசாகச்
சுமந்து வருகின்றேன்.
आपके    पैरों  को गले लगाने
पुष्पों   का पुरस्कार ढोकर आती हूँ.

நீங்களோ முட்களையே
முகத்தில் வீசி எறிகின்றீர்கள்
உங்கள் அழுக்குகளை
அகற்றிட வந்த என்னை
அசிங்கங்களால் அழுக்காக்கி விட்டீர்கள்
आप तो  काँटों को ही ,मेरे  चेहरे पर फेंकते हैं.
मैं तो आती हूँ आपकी गन्दगी  मिटाने ,
आप तो अपने मल-मूत्र  मैलों से  गन्दगी कर चुके हैं.

என் உடன்பிறப்புகளின் சந்திப்புகளில்
பாதையில் நேர்ந்த
துயரங்களைச் சொல்லி
தேம்பி அழுவதால்தான்
கடல் நீர்
கண்ணீரால் கரித்து
உப்பு நீராய் உவர்த்துப் போனது.
मैं अपने  सहोदरों  से अपनी राम कहानी सुनाकर
रोती  हूँ तो मेरे आंसू  ही समुद्र में भरकर खारा बनता है.


சமுத்திர சங்கமம் என்னும் சங்கற்பத்தில்
சமரசங்களுக்கு சம்மதிப்பதில்லை.
இலட்சியங்களை அடகு வைத்துவிட்டு
அடக்குமுறைகளுக்கு அடிபணிவதில்லை.
 समुद्र संगम के संकल्प  में
समरस को मानती नहीं हूँ .
अपने लक्ष्यों को गिरवी रखकर
दमन प्रणाली के लिए नत्मस्तक होती नहीं.

தாமதம் ஆகலாம்
ஆனால் தவிர்க்க முடியாது.
विलम्ब हो सकता है, लेकिन छूट नहीं मिलेगी .

எங்களைச்
சூரிய  நெருப்புச் சுட்டெரிக்கிறது.
हमें  सूरज का ताप  जलाता है.

மேகச் சிறகுகளைக் கட்டிக்கொண்டு
மேலே பறந்து
மழைத் துளியாக
மறுபடி உயிர்க்கிறோம்.
मेघों के पंख  बांधकर
ऊपर उड़कर  दुबारा वर्षा की बूंदों के रूप में
जन्म लेते हैं हम.

என் கோபத்தைக் காட்டிட
அவ்வப்போது குமுறியிருக்கிறேன்.
मैं अपने क्रोध दिखाने  समय-समय पर उमड़ पड़ती हूँ.

நீங்களோ...
நியாயங்களைத்
தள்ளுபடி செய்துவீட்டீர்கள்.
आप तो न्याय को मिटा देते हैं.

தரையோடு தரையாய்
தவழ்ந்து வந்து கேட்கும்
இந்தத் தண்ணீரின் கோரிக்கைகள்
நிராகரிக்கப்படும் என்றால்

நான்
ஒருநாள்
நெருப்பாகக் கொழுந்துவிட்டு
நிமிர வேண்டியிருக்கும் . . !

मैं तो जमीन के साथ जमीन बनकर
घुटने के बल  चलकर  आपसे  कुछ माँगे  रखती हूँ;
is जल की मांगें ठुकरायेंगे तो

मुझे  एक दिन आग की ज्वाला बनकर सीधी खडी होनी पड़ेगी.

why the hindi third language in the world?

ஹிந்தி ஏன் இன்று உலகில் மூன்றாவது மொழி?

ஹிந்தியில்  ஒரு வினைச்சொல்லுக்கு (verb) இணைச்சொற்கள்  (conjunction)  இரண்டு மூன்று உள்ளது. அதில் ஏதேனும் ஒன்று பாரதம் முழுவதும் பேசப்படும் மொழியில் உள்ளது. உதாரணமாக ,

முயற்சி  என்ற சொல் எடுத்தால் --

கோஷிஷ் ,ப்ரயத்ன,   என்று இரு சொற்கள் .யத்ன என்ற சொல்லும் உண்டு.

இதில் பிரயத்தனம், யத்தனம் என்பது தமிழ் (tamil) வழக்கில் உள்ளது.

1. உதவி --மதத் .சகாயதா  என்ற இரு சொல்லில் சகாயம் என்பது தமிழில் உள்ளது.
2. ஏற்பாடு --ப்ரபந்த,தையாரி ,வ்யவஸ்தா , என்ற மூன்றில் தயார் என்றும் 
3. தமிழில் விவஸ்தை கெட்டுப்போச்சு என்றும் தமிழ் வழக்கில் உள்ளது.
4. பிரார்த்தனா,நிவேதன்  ---என்ற இரண்டில் பிரார்த்தனை தமிழில் உள்ளது.
5. கரூலம் ,கஜானா என்ற சொல்லில் கஜானா ஹிந்தி.

இவ்வாறு பல சொற்கள் இந்தியமொழிகளில் இருந்து  ஹிந்தியில் உள்ளது.

க்வாஹிஷ் ,இச்சா ,சாஹ் , தமன்னா ,என்றால் விருப்பம். இதில் இச்சை என்பது தமிழிலும்  வருகிறது.


க்வாப் ,சப்னா ,ஸ்வப்ன  என்றால் கனவு. இதில் சொப்பனம் தமிழில் உள்ளது.

இதில் க்வாப் ,க்வாஹிஷ்   என்பது முஸ்லிம் நாடுகளில் பயன்படுத்தும் சொற்கள்.

பாக்ய ,கிஸ்மத், அத்ருஷ்ட்  என்பது அதிர்ஷ்டம் ,பாக்கியம் தமிழில் .

தயார்  என்பது ஹிந்தியில் தையார்;

  இப்படியே ஹிந்தி வளர்ந்து இரண்டரை லக்ஷம் பேர் பேசிய கடிபொலி

இன்று உலகில் மூன்றாவது மொழியாக வளர்ந்துள்ளது. இதற்கு சமஸ்கிருதம் ,அரபி,பாரசி ,உருது சொற்கள் செர்த்துக்கொண்டதே காரணம் ஆகும்.

  கலப்பில் சுவை கூடுகிறது.

 கோபம் என்பது உங்கள் கொதிப்பின் குறியீடு.அது அதிகரிப்பது  அந்த பொருளின் திரவ நிலையையும் அதன் அடியில் கொதிக்கவைக்கும் வெப்பத்தையும் பொறுத்தது.

लोग क्रोध में चिल्लाते क्यों हैं?

    மக்கள்  வெகுளியில் அதாவது கோபத்தில் கத்துவது ஏன்?

                  கோபம் /வெகுளி  அன்பின் இரண்டாவது பக்கமா ? உண்மையில் 

இல்லை . இது ஏற்பின் விபரீத மானதும் அமைதியின்  இரண்டாவது பக்கமும் ஆகும். உங்கள்  உள் மனதில் அமைதி இல்லாதபோது தான் நீங்கள்  கோபப்படுகிறீர்கள்.சிலுவையில் தொங்கவிடப்பட்ட போதும் ஏசு கோபப்படவில்லை.புத்தர் அவர் மீது காரி உமிழ்ந்த போதும் கோபப்படவில்லை. சீக்கியர்களின்  ஒன்பதாவது குரு தேக்பஹாதூரை

தோசைக்கல்லில் அமர்த்தி  அவர் மீது  சுடுமணல் போடப்பட்டது. அப்பொழுதும் கோபப்படவில்லை.இவர்கள் துன்பங்களைப் பொறுத்துக் கொண்டது சரி என்பது இதற்குப் பொருளா?முற்றிலும் கிடையாது.இந்த மஹான் சாதுக்கள் கோபத்தை விட்டதற்கு ஏதாவதொரு அவசியமான கரணம் இருந்திருக்கலாம் .எல்லாவற்றிகும் மேலாக சாந்தியைத் தேர்ந்தெடுத்தனர்.

  நீங்கள் ஒருமனிதனை ஏற்கிறீர்கள் அவருடைய செயலை ஏற்கிறீர்கள் என்றால்  நீங்கள் சம்மதிக்கிறீர்கள்  என்று பொருளல்ல.நீங்கள் எந்த முடிவுக்கும் வரவில்லை.தவறு என்று அறியும் பொழுது 

உங்களின் சுய அமைதிக்காக , உங்கள் உள் மனதை  அமைதியாகவும்  மௌனமாகவும் வைத்துக்கொள்ள  இரண்டு வாய்ப்புகள் தான் உள்ளன.

ஒன்று அதை ஏற்கவேண்டும் ,மற்றொன்று  அதை மறுக்க வேண்டும்.

மறுப்பது நடைமுறையில் இருக்கலாம் ஆனால் ஏற்பது தெய்வீகமானது.

ஏற்றது பொய்யாகமுடியாது.இது ஏற்கும் விஷயமும் இல்லை.நீங்கள் மற்றவரின் பணியை ஏற்கிறீர்கள் என்று உங்களை தாங்களாகவே அமைதிப்படுத்த முடியாது.முக்கியமாக மற்றவரின் தவறு என்று உங்களை சமாதனப்படுத்திக்    கொள்கிறீர்கள்.   

  உங்களுக்கு என்  செய்தியை கூறுவதற்கு முன் நான் படித்த கதையை சொல்கிறேன். ஒரு ரிஷி  தன் சீடர்களுடன் கடவுள் நாமத்தை ஜபித்துக் கொண்டே  கங்கை நதிக்கரையில்  உலவிக்கொண்டிருந்தார்.அப்பொழுது அங்கே ஒரு தம்பதிகள் இருந்தனர். இருவரும்  கவலையுடன் இருந்தனர்.      இருவரும்  ஒருவர் மீது  ஒருவர் கத்திக்கொண்டிருந்தனர்.

மனைவி கங்கையில் மூழ்கி எழும்போது தன் தங்கசங்கிலியை ஆற்றில் தொலைத்து விட்டார் என்பது தெரிந்தது.கணவன்மனைவியை கோபமாக திட்டிக்கொண்டிருந்தான் /மனைவியும்அவனுக்கு ஈடாக  கத்திக்கொண்டிருந்தாள்.

  ரிஷி நின்றார் . தன் சீடர்களைப் பார்த்து கேட்டார்--கோபப்படுபோது மனிதர்கள்  ஏன் ஒருவர்மீது ஒருவர் ஏன்  எரிந்துவிழு கிறார்கள்  ?நாம் நம் மன அமைதி இழக்கும் போது கத்துகிறோம் என்று ஒரு சீடன் சொன்னான்.

ரிஷி  மீண்டும் கேட்டார், நீ சொல்வது முற்றிலும் சரி.ஆனால் இருவரும் ஒருவர் பக்கத்தில் ஒருவர் இருக்கும்போதே கத்துவது ஏன்?ஒருவர்சொல்வது மற்றவருக்கு கேட்கவில்லையா?நீங்கள் உங்கள் குரலை உயர்த்தாமலேயே சொல்லமுடியுமல்லவா?  சிஷ்யர்கள் பல விதமான விடைகள் கூறினார்கள், ஆனால் எதுவும் அந்த ரகசியத்தை வெளிப்படுத்தும்படியாக இல்லை.

கோபம் உடனே தூரத்தை ஏற்படுத்திவிடும்.இருவர் கோபப்படும்போது அவர்கள் ஹிருதயம்  அருகில் இருப்பதில்லை.அவர்களின் உணர்வுகள் பிரிக்கப்படுகிறது. இருவரும் விலகிவிடுகிறார்கள்.அந்த தூரத்தைப் போக்க கத்துகிறார்கள். கோபத்தின் அளவிற்கு ஏற்றவாறு குரல் சத்தமாக ஒலிக்கும்.

அவர்கள் காதல்,ஏற்கும்  தன்மை ,அருகாமை உணரும் நிலையில் இல்லை.

கத்தினால்  தான் கேட்பார்கள் என்று தோன்றுகிறது.

இருவர் காதலில் கட்டுண்டபோது என்ன நடக்கிறது. மிகவும் மெதுவாக பேசுகின்றனர்.உரத்தகுரலில் பேசுவது இல்லை.மிகவும் மெல்லமெல்ல பேசுகிறார்கள் . காரணம் அவர்கள் இதயம் மிக அருகில் இருக்கிறது.அவர்களுக்கிடையில் தூரமே இருப்பதில்லை.இருவரின் அன்பும் அதிகரிக்கும்போது  குறைந்த  சொற்களையே பரிமாறிக்கொள்கின்றனர். மிக மெல்ல பேசினாலும் இருவர்காதுகளும்  நன்கு  கேட்கிறது.அவர்களின் அன்பு மேலும் வலிமையாகிறது. அன்பு மேலும் அதிகரிக்கிறது.இறுதியில் மெதுவாகவும் பேசுவதில்லை.ஒருவர் மற்றவர்களை பார்வையா ல்  மட்டும் 

பேசுகிறார்கள்.மௌனமொழி மிகவும் சக்தி உள்ளதாகிறது.அன்பிருக்கும் பக்ஷத்தில்  இருவரும் ஒருவருக்கு ஒருவர் மிகஅருகில் இரண்டு மனிதர்களாகிவிடுகின்றனர்.இந்த விவாதத்தின் பயனாக நாம் அன்பை முறிக்கும் சொற்களைப் பேசக்கூடாது. மேலும் இருவருக்கிடையில்  தூரத்தை ஏற்படுத்தும்  சொற்களையும் பேசக்கூடாது.

கோபம் எப்பொழுதும் நிராசையையோ அல்லது மனஇறுக்கத்தையோ ஏற்படுத்துகிறது. நம்பிக்கை அல்லது விருப்பம் நிறைவேறாதபோது இந்த மன இறுக்கம் மேலும் அதிகரிக்கிறது.உங்களின் மனஇறுக்கம் சரியா தவறா என்பதை நான் கூறவில்லை. நீங்களே நிர்ணயம் செய்துகொள்ளுங்கள்.மற்றவர்கள் மேல்  நீங்கள் வித்த  நம்பிக்கை  நிறைவேறாமல் போனால் , மேலும் துன்பமோ மனவேதனையோ ஏற்படுகிறது.காரணம் எதுவாக இருந்தாலும் நீங்கள் கோபத்தால் தன்வசம் இழந்துவிடுகிறீர்கள்.முடிவெடுக்கும் திறமையை இழந்துவிடுகிறீர்கள்.அது நிறைவேறாமல் பிடிவாதமாகிறது. ஒருவர்மற்றவர்களுக்குஅருகில் வர முயற்சிக்கும்போது கவனம் மையமாகிவிடுகிறது.இருவரும் ஒரே மேற்பரப்பிற்கு வந்துவிடுகிறார்கள். தூரம் குறைந்து விடுகிறது.

  கோபம் உண்மயிலேயே உங்கள் கொதிப்பின் வெப்ப அளவு.நீர் அடுப்பில் இருந்தால் அதன் பிரதிபலன் ஒரு அளவில் இருக்கிறது. சூட்டைதனிக்க  அடுப்பை அணைக்கவேண்டும்.  நீங்கள் கொதிக்கும் போது கட்டுப்பாட்டை உங்கள் கையில் வைத்துக்கொள்ளுங்கள்.மற்றவர் எரிபொருள் போட்டால் உங்களுக்கு வேண்டிய அளவு வெப்பத்தை கட்டுப்படுத்திக் கொள்ளுங்கள்.

வெது வெதுப்பாக இருக்க வேண்டுமா, வெப்பமாக இருக்கவேண்டுமா ,கொதிக்கவேண்டுமா என்ற கட்டுப் பாட்டு யந்திரம் உங்கள் கையில் இருக்கட்டும்.வெப்ப அளவு தேர்ந்தேடுப்பதுநீங்கள் தான்.

இறுதில் வேப்பம் ஆவியாகிவிடும்.பொருள் இருக்காது. இது விரும்பத்தக்க விஷயம். ஏற்பது கடினம் மேலும் நடைமுறையில் இல்லாதது.நீங்கள் உங்களை இயற்கை நிலையில் வைத்துக்கொள்ள என்னசெய்ய முடியும்?

உங்கள் மேல் என்ன எறியப்படுகிறது என்பதற்கு பதிலாகமனதை  திடமாக இருக்கும் உன்னதநிலை  அடையும் வரை இதை செய்யமுடியுமா? விடை --ஆம் ,முடியும்.

              

           

       क्या क्रोध प्रेम का दूसरा पक्ष है? सच में नहीं। यह तो स्वीकृति के विपरीत और शांति का दूसरा पक्ष है। आप तभी क्रोधित हैं जब अपने अंतर्मन में शांत नहीं हैं। मसीह ने क्रोध नहीं किया जब उन्हें सूली पर लटकाया गया, बुद्ध ने क्रोध नहीं किया जबकी उनके ऊपर थूका गया, सिखों के नौवें गुरु, गुरु तेगबहादुर, को गर्म तवे पर बैठाया गया और उनके शरीर पर दहकता हुआ रेत डाला गया। उन्होंने क्रोध नहीं किया। क्या इसका ये अर्थ है की इनलोगों को जो प्रताड़ना सहनी पडी वो ठीक था? बिलकुल नहीं। कोई तो अवश्य कारण होगा कि इन महान संतों ने क्रोध त्याग दिया और सब कुछ के ऊपर शांति को चुना।

आप किसी व्यक्ति या उसके कार्यों को स्वीकार करते हैं इसका ये अर्थ नहीं कि आप उनसे सहमत हैं,

 बल्कि आप कोई धारणा नहीं बना रहे। अपने स्वयं के शांति के लिए, 

अपने अन्तःमन को शांत और मौन रखने के लिए, जब आपको लगता है कि

 आपके साथ गलत हुआ है, तब आपके पास दो विकल्प है

 अपने आप को क्रोध के वश में आने से रोकने के लिए, स्वीकार या उपेक्षा। 

उपेक्षा करना व्यवहारिक हो सकता है पर स्वीकृति दिव्य। 

जबकि स्वीकृति को झुठलाया नहीं जा सकता, ये केवल स्वीकार करने की बात नहीं है,

 आप अपने आप को शांत नहीं रख सकते यह कहकर कि आप दूसरे के कर्म को स्वीकार कर रहे हैं 

विशेषकर जब आप आश्वस्त हैं कि दूसरे की गलती है।

इससे पहले कि मैं अपना सन्देश आपको दूं, मैं आपको एक बहुत ही सुन्दर कहानी बताता हूँ 

जिसे मैंने पढ़ा था .....

एक ऋषि, अपने शिष्यों के साथ, गंगाजी के किनारे प्रातःकाल की सैर कर रहे थे

 इश्वर के नाम का जप करते हुए। थोड़ी दूर पर एक दम्पति था, वे व्यथित थे और 

एक दूसरे के ऊपर चिल्ला रहे थे। 

पता चला कि पत्नी ने अपना सोने का हार खो दिया गंगाजी में दुबकी लगाते समय।

 उसके पति ने बहुत सी गालियाँ निकालीं और पत्नी भी समान रूप से चिल्ला रही थी।

ऋषि रूक गए, अपने शिष्यों की तरफ मुड़े और पूछे - जब लोग क्रोधित होते हैं तो 

एक दूसरे पर चिल्लाते क्यों हैं? एक शिष्य ने कहा -

 जब हम अपने मन की शान्ति खो देते हैं तभी चिल्लाते हैं।

"बिलकुल ठीक" ऋषि ने कहा, "लेकिन किसी को चिल्लाने की आवश्यकता क्या है

 जब दूसरा आपके पास में है? ऐसा नहीं कि वो सुन नहीं रहा। 

आप अपनी बात बिना स्वर के उंचा किये भी कह सकते हैं।"

शिष्यों ने ढेरों उत्तर दिए पर कोइ भी रहस्योद्घाटन के जैसा नहीं।

अंत में ऋषि बोले, "क्रोध तत्क्षण ही दूरी बना देता है।

 जब दो व्यक्ति एक-दूसरे पर क्रोधित होते हैं तब उनके ह्रदय पास नहीं होते,

 उनकी भावनाएं विभाजित होती हैं और वो मीलों दूर हो जाते हैं। 

उस दूरी को तय करने के लिए वो चिल्लाते हैं।

 जितने वो क्रोधित होंगे उतने ही ऊँचे स्वर से वो चिल्लाते हैं। 

वो अब प्रेम, स्वीकृति, निकटता की स्थिति में नहीं हैं।

 वो एक दूसरे को सुन नहीं पा रहे, चिल्लाकर ही उन्हें लगता है वो एक-दूसरे को सुन सकते हैं।

और क्या होता है जब दो व्यक्ति प्रेम में बंधे होते हैं?

 वो एक दूसरे पर चिल्लाते नहीं हैं बल्कि मंद स्वर में बोलते हैं,

 वो लगभग फुसफुसाकर बात करते हैं क्योंकि उनके ह्रदय बिलकुल निकट हैं। 

उनके बीच में नहीं के बराबर की दूरी होती है।

"जब उन दोनों में और भी अधिक प्रेम होता है, वो और भी कम शब्दों का आदान-प्रदान करते हैं, 

अधिक कोमल, फुसफुसाकर, परन्तु एक दूसरे को और अच्छी तरह से सुनते हैं, 

उनके बंधन और सशक्त होते हैं, उनका प्रेम और भी बढ़ता है। 

अंत में, वो फुसफुसाकर भी बात नहीं करते, केवल एक दूसरे को देखते हैं,

 मौन शब्दों से अधिक सशक्त हो जाता है, इस तरह एक दूसरे के निकट दो व्यक्ति हो जाते हैं

 जब उनमें प्रेम होता है।
"इस तरह जब आप विवाद करें तो ऐसे शब्द न कहें जो आपके प्रेम के बंधन को तोड़ दे

 और एक दूसरे के बीच में दूरी बना दे।"

क्रोध अक्सर निराशा या कुंठा से उपजता है, 

और कुंठा आशा या अपेक्षा के नहीं पूरा होने से।

 मैं ये नहीं कह रहा कि आपकी कुंठा सही है या गलत, 

आप स्वयं ही निर्णय कीजिये। जब आपको दूसरे व्यक्ति से आशाएं हैं 

और वो पूरी नहीं होतीं तो आपको दुख या संताप होता है। पर कारण कोई भी हो, यदि आप क्रोधित होते हैं, 

उसी क्षण आप निर्णय की क्षमता खो देते हैं, आप स्वयं के वश में नहीं होते। 

शब्दों के द्वारा की हुयी क्षति समय के साथ भर सकती है परन्तु वह अपूरणीय एवं अटल होती है।

जब दो व्यक्ति एक दूसरे के समीप आने का प्रयास करते हैं, एक दूसरे पर ध्यान केन्द्रित करते हैं, 

जब वो समान सतह पर होते हैं, दूरी अपने आप घट जाती है। 

जब वो दूर ही नहीं हैं, चिल्लाने की आवश्यकता समाप्त हो जाती है। फिर भी कोई विवाद हो सकता है, 

असहमति हो सकती है, पर उसका प्रभाव बहुत कम हो जाता है।

क्रोध वास्तव में आपका क्वथनांक यानी उबलने का तापमान है। 

यदि जल चूल्हे पर हो तो उबलना स्वाभाविक प्रतिफल है, 

उसे सामान्य अवस्था में रखने के लिए चूल्हे को बुझाना होगा।

 जब आप उबल लगें तो नियंत्रक को अपने हाथ में रखें। हो सकता है 

दूसरा व्यक्ति इंधन डाल रहा है, पर ये वो आप हैं जिनके हाथ में नियंत्रक है 

तापमान को नियंत्रित करने का। आप चुन सकते हैं कि कितना तापमान रखना है -

 गुनगुना, उष्ण या उबलता हुआ।

अंत में गर्मी आपको वाष्पित कर देगी, पदार्थ ही नहीं रहेगा। यह पसंद की बात है।

 स्वीकार करना कठिन है और कभे तो अव्यवहारिक भी।

 फिर अपने आप को प्रकृतिस्थ रखने के लिए आप क्या कर सकते हैं? 

क्या कुछ ऐसा है जिसे आप अपना सकते हैं 

जब तक आप उस उत्कृष्ट स्थिति तक न पहुँच जाएँ जहां पर अपने को अडिग रख पायें बजाये 

आपके ऊपर क्या फेंका जा रहा है? उत्तर है - हाँ।

लेकिन इससे पहले कि हम वहाँ पहुंचें, शायद यह उचित होगा दो प्रकार के क्रोध का वर्णन करना। इसे काबू में करना आसान होगा यदि समझ लें। मैं इसे अगले पोस्ट में लिखूंगा।

शांति।
स्वामी

- See more at: http://hindi.omswami.com/2013/02/blog-post_10.html#sthash.JuRhk3BA.dpuf

 வீட்டிற்கு வெப்பம்  தரும்  அதே நெருப்பு வீட்டை எரித்துவிடுகிறது.திசை

பிரமிப்பின்  உணர்வே வெப்பமாகிறது.

இரண்டுவித கோபங்கள்.

கடந்த இடுகையை மேலும் அதிகரிக்கும் வரிசையில் இன்று இரண்டுவித கோபங்களைப்  பற்றி  விஸ்தாரமாக விளக்குவேன் .திசை பிரமிப்பின் எதிர்பலனே கோபமாகிறது. கோபம்  ஒரு இயற்கை உணர்வு.மனிதனின் மனதில் இருக்கும் அன்பு ,கருணை, இரக்கம்  போன்ற உணர்வும் இவ்வாறன மற்ற உணர்வுகளும் சூழ்ந்துள்ளன.எதுவாக இருந்தாலும் கோபம் நிச்சயிக்கப்பட்டது .நம் எண்ணங்களில் உறுதியாக இருப்பது  அல்ல.ஆகையால் ஒழுக்கத்துடன் இருக்கும் எந்த உணர்வும் கோபத்தை  உண்டாக்குவதில்லை ஆனால் தேவையாகிறது. கோபம் இல்லை என்ற உணர்வை சக்தியை உண்டாக்குகிறது. அது உடனே உங்களை  பலஹீனனாக ஆக்கிவிடுகிறது.கோபத்திற்கும் ஒழுக்கத்திற்கும் உள்ள வேறுபாடு   கோபம் எதிபாராமல் திடீரென்று கட்டுப்படுத்த முடியாமல் வருகிறது.இதுதான் இங்கு எல்லாவற்றிகும் மேலான விஷயமாகும்.

  ஒருகாலத்தில் ஒரு இளைஞன் இருந்தான்.அவன் தன் கோபத்தின் அலைகளால் களைப்படைந்தான். அவன் அக்கம்பக்கத்தில் இருந்தோரும் களைத்துவிட்டனர். சின்ன விஷயங்களுக்குக் கூட எல்லைமீறி கோபப்படுவான்.பிறகு மன்னிப்பு கேட்பான்.அவனுடைய மன்னிப்பு கேட்பதற்கு எவ்வித விளைவும் இருக்காது . ஏனென்றால் அவனுடைய செயல்கள் அவனுடைய சொற்களைகடந்து இருக்கும்.பிரவியிலேஎகொபம் அவனுக்குள் குடிபெயர்ந்துவிட்டதால்  கட்டுப்பாட்டிற்கு அப்பாற்பட்டது என்று அவனாகவே புரிந்துகொண்டுவிட்டான்.அவனுடைய அன்புமக்கள் இதை எப்படி பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள் ?எப்படி அவர்கள் இதியாப்படியே ஏற்றுக் கொள்கிறார்கள் என்பது அவனுக்கே வியப்பளிக்கும்.அவன் தன் குருவிடம் இதை விளக்குமாறு வேண்டினான்.
          குரு  அவனிடம் ---ஒரு மரப்பலகை கொண்டுவா, அதில் கோபம் வரும்போதெல்லாம்  ஒரு ஆணி அடி  என்றார்.அது நிரம்பியதும் என்னிடம் திரும்பி வந்து சொல் .

    அவன் திரும்பி சென்றுவிட்டான். மிகவும் கவனத்துடன் குருவின் ஆலோசனையைப் பின் பற்றத் துவக்கினான்.விரைவில் ,சில வாரங்களிலேயே அந்த பலகை  ஒரு  ஆணி கூட அடிக்க இடமில்லாமல் ஆணிகளால் நிரம்பிவிட்டது.பலகையின் இந்த நிலை கண்டு அவன் வெட்கப்பட்டான்.  அவன் குருவிடம் திரும்பி வந்து  ,பலகை ஆணிகளால் நிறைந்து விட்டது என்றான்.
  குரு  இப்பொழுது கூறினார் --கோபத்தின் சுவாலையைக் கட்டுப்படுத்த விழிப்புணர்வுடன்  முயற்சி செய்.கோப அலைகளைக் கட்டுப் படுத்துவதில் வெற்றி அடையும் போதெல்லாம் ஒரு ஆணி பிடுங்கி   எடுத்துவிடு.பலகையில் ஒரு  ஆணியும் இல்லாத நிலையில்  இங்கே  எடுத்துவா  என்றார்.
  அவன் வெற்றி பெற்றுவிட்டான்.பலகையிலிருந்து அனைத்து ஆணிகளும் எடுக்க பல மாதங்கள் ஆகிவிட்டன.அவனுக்கு கோபத்தைக் கட்டுப்படுத்திய  உணர்வு அனுபவபூர்ணமாக வந்துவிட்டது.மறுபடியும் பலகையில் ஆணி இல்லா நிலை கண்டு அமைதிப் பெருமூச்சுவிட்டான்.தன் குருவிடம் சென்றான்.
  குரு பலகையை கையில் எடுத்துக் கூறினார்---ஆஹா!பலகையில் உள்ள ஆணிகள் எடுத்து மிகவும் சுத்தமாக  செய்துள்ளாய்.இதிலுள்ள  துளைகளை அடைத்து முன்பு போல் செய்திருந்தால் எவ்வளவு அழகாக இருக்கும்  என்பது எனது அன்பு நிறைந்த விருப்பமாகும். கோபத்தில் உண்டாக்கிய இழப்பீட்டை   சரி செய்ய முடியும். ஆனால் ஆணி அடித்து பிடுங்கிய துளைகளை என்னசெய்யமுடியும்.இதை  நீக்க முடியாது. கவலை நிரந்திரமாகிவிடும்.

கோபத்தை வெளிப்படுத்தி நாம் எளிதாகிக் கொள்கிறோம் என்பது ஒரு பிரமையே. இது எந்த அளவு உண்மையோ ,அந்த அளவு இதை முழுமை ஆக்க முடியாது என்ற பொய்.தன் கோபத்தை வைத்துக்கொள்வதும் பெரிய தவறு தான்.
 கோபத்தை உணர்வு பூர்ண நிலையில்  அன்பு ,கருணை ,சஹானுபூதி ,சம  உணர்வு  என்ற மற்ற சக்தியுள்ள உயர்ந்த  நிலையில் மாற்றிக்கொள்ளவேண்டும்.

  நீங்கள் கோபத்தை உணர்வதும் வெளிப்படுத்துவதும்  உங்கள் உணர்வு நிலை,
மனோதத்துவ அறிவியல்  உணர்வு,உங்கள் வளர்ப்பு, உங்கள் வீட்டுச் சூழல் ,வெளிச் சூழல்,தர்மம்  பண்பாடு முதலிய பட்டியல்களைச் சார்ந்தது. நான் உங்களுக்கு  கோபத்தின் இரண்டு ஒப்பீட்டைக் கூறுகிறேன்.

1.  எரிமலை :--

             சிலர் கோபம் வந்ததும் எரிமலை போல் வெடிப்பார்கள்.ஆனால் எதிர் நிலையில் அழுத்தம் ஏற்பாட்டால் பலூன் போல் உப்பிவிடுவார்கள்.அவர்கள் தங்கள் கோபத்தை உணர்வு பூர்வ வேகத்துடன்,ஆவேசத்துடன் வெளிப்படுத்தி பைத்தியம் ஆகிவிடுகிறார்கள்.ஒரு நொடியில் கோபப்பட்டு அடுத்த நொடி அமைதி ஆகிவிடுகிறார்கள்.விரைவில் சாதாரண நிலைக்கு வந்துவிடுகின்றனர்.பிறகு தன் செயலுக்கு வருத்தம் அடைகின்றனர். மன்னிப்பு கேட்கின்றனர்.மறுபடியும் கோபப்படக்கூடாது என்று சபதம் எடுத்துக்கொள்கின்றனர்.ஆனால் இது இதெல்லாம் உபயோகமற்றதாகவும் ,
பொருளற்றதாகவும் ஆகிவிடுகிறது.அடுத்த முறை இவ்வாறான கோபச் சூழல் வரும்போது இவர்கள் முற்றிலும் முன்போலவே நடந்து கொள்கிறார்கள்.
கோபம் என்பது அவனுக்கு ஒரு தப்பிக்கும் வழி;அவனுக்கு கோபம் என்பது எதிர்க்க ஒரு சாதனமாகிறது.கடினமான சூழலை எதிர்க்கவும் கோபம் என்ற மன உணர்வை கையாள்கிறான். அது அவனின் உடல் நிலைக்கு ஏற்புடையதாகி சகித்துக் கொள்கிறது. விருப்பத்தக்க சூழலில் மகிழ்ச்சிடைகிறான் .விரும்பாத சூழலில் கொபப்படுவதைத் தொடர்கிறான்.
முடியாது என்ற செயலைக்கொண்டு பிரச்சனையை தீர்க்க முற்படும் போது முடியும் என்ற உணர்வையும் இந்த முடி யாது  என்ற உணர்வு  திறமை இழக்கச் செய்கிறது. பெரும்பாலான கோபம் தகுந்த வழி அல்ல. அது பலகையில் அடித்த ஆணித் துளைகள் போல் நிரந்தர அடையாளத்தை விட்டுச்  சென்றுவிடும் .

கோபத்தை தொடர்வது உங்கள் கோபத்தைக் குறைக்காது.உங்களை அமைதியாக இருக்கவிடாது.இது தீங்கு விளைவிக்கும் என்று தெரிந்தும் கோபத்தில் இவர்கள் ஏன் கொத்தித்து எழுகிறார்கள்?குறைந்தபக்ஷமாக விரும்புகிறார்கள்.?ஏன் அதில் கட்டாயமாகிறார்கள்?என்ற வினாக்கள் எழுகின்றன.படித்துக்கொண்டே இருங்கள்.

௨. கும்பகம் ---காபியை ப்ரு ஆக்கும் யந்திரம்.

  ஒரு குறிப்பிட்ட நேரத்திற்கு  மேல்  காபியைச்சூடு செய்தால் அல்லது ப்ரு செய்ய நினைத்தால் அது  என்னவாகிறது? மிக கசப்பாகிறது.குடிக்கத் தகுதியற்றதாகிவிடுகிறது.எந்த விதத்திலும் எந்த தேனாலும் அது இனிப்பாகாது. இவ்வாறே  ஒருவன் முடியாத உணர்வை பிடித்து வைத்துக்கொண்டிருந்தால்  அந்த உணர்வே ப்ரூவிங் ஆகி உணர்வுகள் உள்ளுக்குள் கொதிக்க ஆரம்பித்துவிடுகிறது.அந்த  மனிதனையே  கசப்பாக்கிவிடுகிறது.கசப்பை பிடித்துவைத்திருக்கும் வரை கசப்பு அதிகரித்துக்கொண்டே இருக்கிறது.கோபத்தை ப்ரு செய்வது அல்லது  உள்ளுக்குள் அடக்குவது   கோபத்தின் வேக உணர்வை அதிகரிப்பதாகும்.காரணம் கோப உணர்வால்,லக்ஷணத்தால் ,  காரணத்தால் எந்த பிரதிபலனும் கிடைப்பதில்லை. தவிரவும்  முடியாது என்ற உணர்வை நீண்டகாலம் மனதிற்குள் சேமித்துவைக்கிறது.    முற்றிலும்  இது  நீராவியால் செய்த டம்ப்ளிங்கை  மைக்ரோவேவில் சூடு படுத்துவது போன்றது போலாகும்.குறிப்பிட்ட வெப்ப அளவு வரை டம்ப்ளிங் சரியாக இருக்கும். அளவுக்கு அதிகமானால் வெடித்துச் சிதறிவிடும் .போடுவதற்குத் /பரிமாறுவதற்குத் தகுதியற்றதாகிவிடும்.

 ப்ரூவர் உண்மையிலேயே உயிரை எடுக்கக் கூடியது.இது ஒரு மெல்லிய விஷம்.பலர் கோபத்தையும் முடியாது என்ற உணர்வையும் மனதில் குடி அமர்த்திவிடுகின்றனர்.இவர்கள்  அதைப் போகவிடுவதில்லை.ஒரு குளிர்போக்கும் அடுப்பைப் பற்றி நினைத்துப்பாருங்கள். அதில் விறகை ஒழுங்காக வைத்தால் அறை முழுவதும் வெப்பாமாகிறது. அதே ஒழுங்கற்று வைத்தால் வீட்டையே எரித்துவிடுகிறது.அவ்வாறே நாம் உணர்வுகளைக் கட்டுப்படுத்தாவிட்டால்  அது பயங்கரமாக வடிவெடுக்கிறது. கோபம் போதுமானதல்ல என்ற முறையில் சமாளிக்கும்  உணர்வின் பலனாகும்.தன் உணர்வுபூர்ணமான துன்பத்திற்கு சரியான சிகிச்சை அளிக்காததன் விளைவாகும்.கிட்டத்தட்ட  சந்தேகமான  அன்பு  முடியாது என்ற வடிவடை தரித்துக்கொள்கிறது .அதிலுள்ள வேப்பம் முடியாது என்பதை உருகவைக்கிறது.அது உண்மையிலேயே ப்ரு ஆக்கிகொண்டிருக்கிறது.உண்மையிலேயே கோபத்தைப் போக்க விரும்பினால் அதற்கான சிகிச்சையை நீங்களே செய்துகொள்ளவேண்டும்.எப்பொழுது  வரை நீங்களே அதற்கு சரணாலயம்
தங்கள் உள்மன அமைதி,அமைதியைத்  தேடிக் கொள்ள வில்லையோ அப்பொழுது வரை கோபம் வரக்கூடும்.அறியாத நிலையில் உங்களை பிடித்துக்கொள்ளும்.விரைவில் உங்களை சமநிலை இழக்கச் செய்துவிடும்.உங்களை ஏவி விடும்.உங்களுக்கு எதிர்ப்பு ஆகிவிடும்.

जो अग्नि कमरे को उष्मा देती है, वही अग्नि घर को जला भी देती है। दिग्भ्रमित भावनाओं का प्रतिफल क्रोध होता है।

पिछले पोस्ट को आगे बढाने के क्रम में आज मैं क्रोध के दो प्रकार पर विस्तृत प्रकाश डालूँगा। क्रोध एक प्राकृतिक भाव है। कोई भी मनुष्य जिसके मन में प्रेम, करूणा और दया की भावना है वह आक्रोश घृणा और इस तरह की अन्य भावनाओं से भी घिरा हो सकता है। जो भी हो किन्तु अपने विचारों पर डिगे रहना निश्चित रूप से क्रोधित होना नहीं है। अतः आप यह कैसे जानेंगे कि अनुशासित करने की कोई भी भंगिमा क्रोध की उपज नहीं किन्तु आवश्यकता है। क्रोध नकारात्मक ऊर्जा को बढाती है जो आपको तत्क्षण ही कमजोर बना देती है। यहाँ पर सर्वोपरि बात यह है कि क्रोध और अनुशासन में प्राथमिक अंतर यह है कि क्रोध अप्रत्याशित, अकस्मात् और अनियंत्रित होता है। 

एक समय की बात है कि एक युवक था। वह अपने क्रोध की ज्वार से थक गया था। यहाँ तक कि उसके इर्द-गिर्द रहनेवाले भी इससे उससे थक गए थे। वह छोटी सी बात पर भी पागलपन की हद तक क्रोध करता और फिर बाद में क्षमा याचना करता। उसकी क्षमा याचना का कोई प्रभाव नहीं होता था क्योंकि उसके क्रिया कलाप उसके शब्दों को पूरा करने में चूक जाते थे। उसने अपने आप को समझा लिया था कि जन्मजात क्रोध उसमें बसा हुआ है जो नियंत्रण से परे है। उसे हैरानी होती थी कि उसके अपने प्रिय लोग यह कैसे नहीं देख पा रहे हैं और वो जैसा है वैसा ही उसे क्यों नहीं स्वीकार कर पा रहे हैं? वह अपने गुरु के पास गया और उनसे याचना की कि उसपर कुछ प्रकाश डालें।

स्वामीजी ने कहा, "लकड़ी का एक तख्ता लाओ। हर बार तुम्हें जब क्रोध आये, इस तख्ते पर एक कील ठोंक दो। जब यह भर जाए तो वापस आकर मुझे बताओ।"

वह आदमी वापस चला गया और परामर्श का गंभीरता से पालन करने लगा। शीघ्र ही, कुछ सप्ताहों में ही उस तख्ते पर कोई जगह नहीं बचा बची और वह पूरी तरह कीलों से भर गया। तख़्त की इस स्थिति को देखकर वह बहुत लज्जित हुआ। वह गुरूजी के पास वापस गया और बताया कि तख़्त पूरी तरह कीलों से भर गया है। 

"अब अपने क्रोध की ज्वाला को नियंत्रित करने का जाग्रत प्रयास करो। जब कभी तुम अपने क्रोध के ज्वार को नियंत्रित करने में सफल हो, तख्ते में से एक कील निकाल लो। जब तख़्त पर एक भी कील नहीं बचे तो उसे यहाँ ले आना।" 

वह विजयी हुआ। तख़्त पर से सारे कीलों को निकालने में कई महीने लग गए। उसे क्रोध को नियंत्रित करने की अनुभूति का अच्छा अनुभव हुआ। दुबारा उसे उस तख़्त को कील रहित देखकर उसने चैन की साँस ली और अपने गुरु के पास गया। 

गुरूजी ने तख़्त को अपने हाथ में लिया और कहा, "वाह! मैं देख रहा हूँ कि तुमने तख़्त को बिल्कुल साफ़ कर दिया है। किन्तु मैं बहुत प्रेम पूर्वक ऐसी इच्छा करता हूँ कि काश तुम इस तख्ते पर बने हुए छिद्रों को मिटाकर इसे पहले की तरह बना देते।" 

"क्रोध में किये गए क्षति को दूर किया जा सकता है तख्ते में लगाए गए और फिर बाहर निकाले गए कील की मानिंद, फिर भी इसे मिटाया नहीं जा सकता। चिन्ह हमेशा के लिए रह जाएगा।"

यह एक बहुत सामान्य सी भ्रांति है कि क्रोध को बाहर निकालकर हम हल्का अनुभव करते हैं। जबकि यह जितना सत्य है उतना ही असत्य, इससे हुयी क्षति अपूरणीय है। अपने क्रोध को रखना एक बड़ी भूल की तरह है। यहाँ आवश्यकता है क्रोध को, भावुकता की स्थिति को प्रेम, करूणा, समानुभूति और अन्य सशक्त एवं श्रेष्ठ भावनाओं में परिवर्तित करने की। 

आप अपने क्रोध को कैसे अनुभव करते हैं और व्यक्त करते हैं, यह प्रायः आपकी भावात्मक स्थिति, मनोवैज्ञानिक प्रवृत्ति, आपका पालन-पोषण और अन्य दूसरे कारक जैसे आपके घर और बाहर का वातावरण, तथा धर्म और संस्कृति का अनुबंधन है। मैं आपको क्रोध के दो तुल्यता प्रस्तुत करता हूँ:

1. ज्वालामुखी 

कुछ लोग ताप में आने पर ज्वालामुखी की तरह फट पड़ते हैं, जब विपरीत परिस्थितियों का दबाव पड़ता है तो वो गुब्बारे की तरह फूल जाते हैं। वे अपने क्रोध की अभिव्यक्ति भावनात्मक आवेग, आवेश में करते हुए उन्मत्त हो जाते है। क्षण भर में क्रोधित हो जाते हैं और फिर एक दम से ठंढे हो जाते हैं, शीघ्र ही सामान्य हो जाते हैं। फिर वे अपने किये पर पश्चाताप करते हैं, क्षमा भी मांगते हैं, और दुबारा क्रोध न करने की शपथ भी लेते हैं। किन्तु यह सब अनुपयोगी और निरर्थक सिद्ध होता है। अगली बार जब भी इनका सामना प्रतिरोध या ताना-तानी से होता है, ये बिल्कुल वैसे ही व्यवहार करते हैं जैसा कि पिछली बार किया था।

क्यों? क्योंकि क्रोध का आवेग उनके लिए पलायन का रास्ता है। और! चूँकि यह उनका क्रोध से निपटने का साधन बन गया है, कठिन परिस्थितियों का सामना करने के लिए भी ये अपने क्रोध के आवेग का ही सहारा लेते हैं, जब तक यह सब इनके निज का शरीर सह पाता है। जैसा कि ये वांछनीय परिस्थिति में प्रसन्न हो जाते हैं, अवांछनीय परिस्थिति में क्रोधित होना जारी रखते हैं। 

यदि आप किसी भी नकारात्मक प्रतिक्रिया को अपने निपटने के साधन की रूप में स्वीकार करते हैं तो आप तत्क्षण ही अपनी नकारात्मक भावना को सकारात्मक भावना में बदलने की क्षमता खो देते हैं। अधिकतर आवेग उपयुक्त रास्ता नहीं है, यह बिल्कुल लकड़ी के तख्ते पर ठोंके गए उस कील की तरह है जो एक साश्वत चिन्ह छोड़ जाएगा। 

क्रोध को जारी रखना आपके क्रोध को कम नहीं करेगा, यह आपको शान्तिपूर्वक रहने नहीं देगा। अब प्रश्न यह है कि क्यों कुछ लोग क्रोध में उत्तेजित हो जाते हैं जबकि वे यह जानते हैं कि यह क्षति ही कर रहा है, जबकि वे ऐसा होने देना कम-से-कम चाहते हैं, उन्हें क्या बाध्य करता है? पढ़ते रहिये।

2.  कुम्भक या काफी को ब्रू करने का यंत्र

एक निश्चित अवधि के बाद भी जब आप काफी को उबालते हैं या ब्रू करते हैं तो क्या होता है? यह वह कड़वा हो जाता है, इतना अधिक कड़वा हो जाता है कि पीने योग्य नहीं रहता। किसी भी तरह से, किसी भी शहद से मीठा नहीं किया जा सकता। इसी तरह जब कोई व्यक्ति नकारात्मक भावनाओं को अपने अन्दर पकड़ कर रखता है वह नकारात्मक भावनाओं की ब्रेविंग होने भावनाएँ अन्दर ही अन्दर उबलने लगती हैं जो उस व्यक्ति को भी कटु बना देती है। जबतक कड़वाहट को पकड़ कर रखते हैं, कटुता भी बढ़ती जाती है।

क्रोध को ब्रू करना या अन्दर दबाये रखना क्रोध के आवेग को तीव्र करता है क्योंकि क्रोध का आवेग लक्षण, कारण या कोई प्रतिफल नहीं है अपितु नकारात्मक भावनाओं को अपने अन्दर लम्बे समय तक संचित रखना है। यह बिल्कुल वैसा ही है जैसा कि भाप से पकाए हुए डम्पलिंग को माइक्रोवेभ में गर्म किया जाए। एक निश्चित तापमान तक तो डम्पलिंग ठीक रहेगा लेकिन उससे अधिक होने पर वह फट जाएगा, चारों ओर बिखर जाएगा, खाने लायक भी नहीं रहेगा, और परोसने लायक भी नहीं रहेगा। 

ब्रुवर वास्तव में जानलेवा है, यह धीमा जहर है। ज्वालामुखी से भिन्न इसे ह्रदय में रखा जाता है। बहुत से लोग क्रोध और नकारात्मक भावनाओं को अपने ह्रदय में बसाए रखते हैं, ये इसे जाने नहीं देते। एक अंगीठी के बारे में सोचिये, इसमे जो लकड़ी जलाई जाती है उससे पूरा कमरा गरम हो जाता है, लेकिन यदि लकड़ी को सही तरीके से नहीं जलाया जाए तो यह आसानी से पूरा घर जला सकती है। ठीक इसी तरह से जो लोग अपनी भावात्मक स्थिति को नियंत्रित करना नहीं जानते हैं तब ये भीषण रूप ले सकता है। क्रोध अपर्याप्त तरीके से सम्हाले गए भावनाओं का फल होता है, स्वयं के भावात्मक पीड़ा का सही उपचार नहीं करने का प्रतिफल है, लगभग भ्रमित प्रेम जो कि नकारात्मक भावना का रूप धारण कर लेती है, उसमें निहित उष्मा, वो उष्मा जो नकारात्मकता को पिघला सकती थी अब वास्तव में ब्रू कर रही है। 

यदि आप सचमुच गंभीर हैं क्रोध को अपने तंत्र से पूरी तरह निकालने के लिए, आपको स्वयं अपने उपचार पर काम करना होगा, जब तक आप अपने स्वयं का अभयारण्य, अपनी आतंरिक शान्ति और मौन का, नहीं ढूंढ लेते तब तक क्रोध आ सकता है और अनभिग्यता की स्थिति में आपको जकड़ ले सकता है, शीघ्र ही आपको असंतुलित कर देगा; किसी भी समय, जब आपको उकसाया जाएगा या प्रतिरोध होगा। 

अगले एक-दो पोस्ट में, मैं तीन तरह के क्रोधी व्यक्तियों के बारे में लिखूंगा, उसके बाद क्रोध पर विजय पाने की विधि। - See more at: http://hindi.omswami.com/2013/02/blog-post_17.html#sthash.fX0FGj4c.dpuf

क्रोध को कैसे पराजित करें?

ॐ स्वामी

एक सन्यासी का दृष्टिकोण।

• मुख्य पृष्ट
• अंग्रेज़ी ब्लॉग
• इस ब्लॉग के बारे मे
• ॐ स्वामीजी के बारे में
• विडियो
• ऑडियो

क्रोध को कैसे पराजित करें?

क्रोध को वैसे ही उतार फेंकिये जैसे सर्प अपने केंचुल को। खाल निकालना केंचुल छोड़ने के सामान नहीं है, अधिक आसक्ति यानी कि अधिक पीड़ा।

பாம்பு  எப்படி தன் சட்டையை   கழட்டி எறிகிறதோ  ,அப்படியே கோபத்தை கழட்டி எறியுங்கள்.தோலை  கழட்டுவது பாம்புசட்டையை போடுவதுபோல் அல்ல.அதிகப்பற்று அதாவது  அதிக வழி.

கோபத்தை  எப்படி தோற்கடிப்பது?

இன்று நான்  உங்களுக்காக கோபத்தை எப்படி வெற்றிபெறுவது என்ற மஹத்துவம்

நிறைந்த  கட்டுரை கொண்டுவந்திருக்கிறேன்.கோபத்தை வசப்படுத்த

ஒரு பிரதான விதி இருக்கிறது . மேலும் சில துணை விதிகளும் இருக்கின்றன.முதலில் உங்களுக்கு ஒரு கதை சொல்கிறேன்.ஒருசீடன்  ஒரு சித்தர் குருவிடம் சென்றான்.அவன் சமாதி நிலையை

 எப்படிப் பெறுவது என அறிய விரும்பி இருந்தான்.

குரு சொன்னார் ---நீ களைத்து விடும்போது தூங்கிவிடு.மேலும் பசிக்கும்போது சாப்பிடு.

முக்கியமாக இவ்வளவுதான் தேவை.

சீடன் ஒரு வேகத்துடன் கேட்டான் ---அப்படி எல்லோரும் செய்வதில்லையா?

எனக்கு எல்லோரும் இப்படி செய்கிறார்கள் என்ற நம்பிக்கை உள்ளது.மக்கள் தூங்க முயலும் போது எண்ணிக்கையில் அடங்கா திட்டங்கள் அமைக்கிறார்கள்.சாப்பிடும் போதும்

கணக்கில்லா திட்டங்கள். அவர்கள் மனம் எல்லா பக்கங்களிலும்  சிதறி இருக்கிறது.

ஆனால் இந்த கதை சமர்ப்பித்த  விஷயத்திற்கு எப்படி இணைந்துள்ளது?கோபத்தை வெற்றிபெறக்கூடிய முக்கிய விதி இந்தக் கதையில் ஒழிந்திருக்கிறது.

நான் உங்களுக்கு முன்கோபத்தை புரிந்து கொள்கின்ற ,கட்டுப்படுத்தக் கூடிய ,தோற்கடிக்கக் கூடிய மூன்று விதிகள  சமர்ப்பிக்கிறேன்.

1.விழிப்புணர்வுடன் இருக்க பயிற்சி / எச்சரிக்கையுடன் இருக்க பயிற்சி.----

  ஆக்ரோசத்துடன்   மனத்துன்பம் தரக்கூடிய  சொல் அம்பு ,

பலனை எதிர்பார்க்காமல் திடீர் என்று வெளிப்படுத்துவது ,

பிறகு வருந்துவது ,கோபத்தின் கட்டுப்பாடற்ற சூழலின் நடுவில் 

செய்யும்  அவமானத்தை உண்டாக்கும் சங்கேதம் அல்லது உணர்வை வெளிப்படுத்துதல் மன அறிவை இழப்பதாகும்.அது எச்சரிக்கை அல்ல.

கோபத்தை வெளிப்படுத்தும் போது உள்ள நிலை ஒரு பிரமையாகும்.

அதில் எந்த நினைவும் இருப்பதில்லை.அதில்  அனைவருக்கும் தகுந்த பின்னூட்டம் தேர்ந்தெடுப்பதில் தோல்வி ஏற்படுகிறது.

  எச்சரிக்கையாக இருப்பது  கோபத்தைக் கட்டுப்படுத்துவதற்கு மட்டுமல்ல 

மற்ற விரும்பத்தகாத பழக்கங்களையும் கட்டுப்படுத்த மகத்துவம் நிறைந்த விதியாகும்.நீங்கள் எச்சரிக்கையாக இருந்தால் உங்கள் எண்ண ஓட்டங்களை சோதிக்க முடியும்.நீங்கள் கோபப்பட விரும்பவில்லை என்பதை நினைவு 

படுத்திக் கொள்ள முடியும்.. மனம் திருப்பம் அடையும்பொழுது அதிலிருந்து 

எப்படி வெற்றி அடையமுடியும் என்று ஒரு  கட்டுரை சிலநாட்களுக்கு முன் நான் 

எழுதியிருந்தேன்.  அதில் சொல்லியிருந்தேன் -- இது என்னுடைய  எல்லாவற்றையும்விட மிகச்சிறந்த நடவடிக்கையா?என்ற பிரபாவமுள்ள அதாவது சக்தியுள்ள வினாவை கேளுங்கள்.அது உடனே உங்களை நிகழ்கால நிலைக்கு கொண்டுவந்துவிடும்.எச்சரிக்கையாக இருக்க பயிற்சி எடுக்கும்போது 
நீங்கள் முற்றிலும் அதைத்தான்  செய்யவேண்டும்.உங்கள் சக்தி  ஆவேசப்ப்படும்போது 

செயல் மற்றும் திட்டும் சொற்கள் வெளிப்படும் முன்னர் உங்களுக்கு சிந்திக்க ஒரு நொடி இருக்கும் .நீங்கள் ஆவேசப்படவில்லை ,நீங்கள் எந்தவிதா  அவ  சொற் களை  சொல்ல விரும்பவில்லை மேலும் நீங்கள் கோபத்திற்கு இடம் அளிக்கமாட்டீர்கள்.  உங்கள் கோபத்தை வசப்படுத்திவதில் அது ஒரு தாக்கத்தை ஏற்படுத்தும்.உங்கள் எச்ச ரி க்கையாக  இருக்கும் பயிற்சியில் முன்னேற்றம் வரவர ,உங்கள் விருப்பமான செயல் புரிய உதவி கிடைக்கும்.
உங்கள் கோபத்தை வசப்படுத்த முடியவில்லை ,உங்களை முற்றிலும் மாற்ற முடியவில்லை என்றால் கீழ்க்கண்ட  மற்ற இரண்டு  நடவடிக்கைகளை எடுக்கலாம்.

2. குறிப்பேடு எழுதுங்கள் :--


நீங்கள் கோபப்பட்டு சாந்த நிலை அடையும்போது கீழ்க்கண்ட குறிப்புகளை 
எழுதுங்கள் :-
௧. உண்மையில் நடந்தது என்ன?
௨. எதனால் இந்த கோபம் ?வந்ததின்  காரணம் என்ன?
3.உங்கள் கோபத்தின் விளைவு சரியா?---வகுப்பு/?
4. எதிர்காலம் :எதிர்காலத்தில் இதே சூழல் வந்தால் இதே நடவடிக்கையா?அல்லது வேறுவிதமாகவா ?

    இந்த பயிற்சியை மிகவும் சக்தி உள்ளதாக ஆக்க விரும்பினால் 

எத்தனை முறை கோபத்தை கட்டுப்படுத்தி நீர்கள்  என்பதையும் எழுதுங்கள்.
குறிப்பேட்டில் எழுதுவதும் அதை ஒரு முறை பரிசீலனை செய்வதும் ,
உங்களை நீங்களே அலசி ஆராயவும் ,புரிந்து கொள்ளவும் உதவி புரியும்.

௩. உங்கள் சொற்களை பதிவு செய்யுங்கள் :-

 இது மிகவும் தாக்கமளிக்கின்ற சுலபமான தகுந்த  பயிற்சியாகும்.மீண்டும் 
கோபம் வரும்போது பதிவு செய்ததை  வாசித்துப்பாருங்கள்.உங்கள் செயல் உங்களுக்கே சிரிப்புவருவதான  வாய்ப்பகக்கூடும்.இது உங்களுக்கு விழிப்புணர்வு தருவதாக இருக்கக்கூடும்.விழிப்புணர்வு எச்சரிக்கையாக இருப்பதற்கு இணையான  பெயராகும்.

சிலர் என்னிடம் கேட்டனர் எப்பொழுதும் சாந்தமாக இருப்பது நிகழக்கூடியதா?
ஆம்  என்பதே எனது விடையாகும்.அதற்குப் பயிற்சியும் விழிப்புணர்வும் தேவை.
நீங்கள் நியாயமான பார்வையாளர்களாகவும் இருக்க முடியும்..நீங்கள் எப்பொழுதும் நிகழ்காலத்தில் இருந்து கொண்டு உள் அமைதியை உறுதி செய்துகொண்டால் உங்களை எந்த  சக்தியும் கிளர்ச்சியூட்ட முடியாது.
நீங்கள் பார்வையாளராக இருந்தாலும் அலைகளுக்கருகில் இருந்தால் 
அவை உங்கள் கால்களை நனைத்துவிட முடியும். சரியான தூரத்தை கணக்கிடுவது முக்கியமானதாகும். அலைகள் பெரிதாக இருந்தால்
 சிறிது   தூரம் சென்றுவிடுங்கள்.கடல் அமைதியாக இருந்தால் அருகில் செல்லுங்கள். கோபம் என்பது ஒரு உணர்வு மட்டுமல்ல.
ஒரு தாக்கும் நடவடிக்கையாகும்.வாழ்க்கையில் நாம் எடுக்கும் எந்த நடவடிக்கையும்  தேர்ந்தெடுக்கும் விஷயமாகும்.

வயதான முல்லா நசிருத்தீன்  ,தன்மனைவி மிகவும் தொந்தரவு தருவதாக கூறினார். அவள் வாத்துடனும் விஷ ஜந்துக்களுடனும் சில மணி நேரம்  விளையாடுகிறாள். மனநோய் மருத்துவர் கூறினார்-அவளுக்குப் பிரியம் என்றால் விளையாடுகிறாள் .உங்களுக்கு என்ன கஷ்டம்.?
உங்களுடையவளாயிருந்தால் உங்களுக்குத் தெரியும் என்று முல்லா கூறினார்.
உங்களுக்கு எந்த அளவிற்கு பற்று இருக்கிறதோ அந்த அளவிற்கு கோபம் வரும்.
உங்களுக்கு ஒரு பொருளில் எந்த   விகித அளவிற்கு பற்று  இருக்கிறதோ அந்த விகிதத்திற்கு  கோபமும் வலியும்  அதிகரிக்கும்.
எடுத்துக் காட்டாக உங்களுக்கு தங்கள் செல்வத்தின் மீது இருக்கின்ற பற்றால் ,
அதில் ஏதாவது கஷ்டம் ஏற்பட்டால் அந்த அளவிற்கு வருத்தம் அதிகரிக்கும்.
எந்த  அளவிற்கு பற்று இருக்கிறதோ ,அந்த அளவிற்கு ஈடுபாடும் ,அந்த அளவிற்கு துக்கமும் ,மனவருத்தமும் ,கோபமும் ஏற்படும் .பிறகு என்ன ஆகும்?நீங்கள் பொய்யாக உங்களுக்கும் இணைந்து இருப்பீர்கள்.அது ஒரு ஆணவத்தை உண்டாக்கும்.அவ்வாறான ஆணவம் ஊதிய பலூன் போன்றது.ஒரு பின்னால் குத்தினால் வெடித்து விடும்.

பற்று இல்லை என்றால் துன்பம் இல்லை.

आज मैं आपके लिए एक महत्त्वपूर्ण लेख लेकर आया हूँ कि
 क्रोध पर कैसे विजय पायें। क्रोध पर काबू पाने की एक प्रधान विधि है और
कुछेक सहायक विधियां भी। सबसे पहले मैं आपको एक कहानी बताता हूँ।

एक शिष्य एक सिद्ध गुरू के पास गया।
 वह जानना चाहता था कि समाधि की अवस्था कैसे प्राप्त करें।

गुरू ने कहा, "जब थक जाओ तो सो जाओ और जब भूख लगे तो खा लो,
 मुख्या रूप से बाद इतनी की ही आवश्यकता है।"

शिष्य ने तेज स्वर में कहा, " वैसे भी क्या सभी यही नहीं करते?"

"मैं आशा करता हूँ सभी ऐसा ही करते। लोग सोने का प्रयास करते समय
 अनगिनत योजनायें बनाते हैं और अनगिनत भोजन करते समय। उनका मन सब तरफ
बिखरा हुआ है।

तो ये कहानी कैसे प्रस्तुत विषय से सम्बंधित है?
क्रोध पर विजय पाने की प्रमुख विधि इस कहानी के पीछे छुपा हुआ है।
 चलिए मैं आपके समक्ष तीन विधियां प्रस्तुत करता हूँ जो आपको क्रोध को समझने,
नियंत्रित और पराजित करने में सहायता देगी।

१. सचेत रहने का अभ्यास

आक्रोश में छोड़े गए पीडादायक शब्दों के तीर,
परिणाम की चिंता किये बिना हठात कुछ कर बैठना जिसपर बाद में पश्चाताप हो,
 क्रोध के अनियंत्रित प्रसंगों के दौरान अपमानजनक संकेत या भाव प्रदर्शन मानसिक चेतना के खोने
का परिणाम है, नाकि असावधानी का। ठीक क्रोध फूटने के पहले की स्थिति भ्रम की स्थिति होती है
 जिसमे कुछ भी याद नहीं रहता, जो कि किसी को भी सही प्रतिक्रिया चुनने में असफल करती है।

सचेत रहना क्रोध ही नहीं बल्कि सभी अन्य अवांछनीय आदतों पर नियंत्रण पाने की एक
 सबसे महत्वपूर्ण विधि है। यदि आप सचेत हैं, आप अपने विचारों के प्रवाह का परिक्षण कर सकते हैं,
अपने आप को स्मरण दिला सकते है की आप क्रोधित नहीं होना चाहते हैं।
थोड़े समय पहले मैंने एक आलेख लिखा था विकर्षण पर कैसे विजय पायें,
उसमें मैंने बताया था की आप अपने आप से एक प्रभावकारी प्रश्न पूछ सकते हैं,
 "क्या ये मेरा सबसे अच्छा कदम है?" यह आपको तुरंत वर्तमान स्थिति में ले आयेगा।

आपको बिलकुल वही करना है सचेत रहने का अभ्यास करते समय। जब आपको उर्जा आवेश की
अनुभूति हो जो शब्दों और क्रियाओं के रूप में फटकर बाहर आने की प्रतीक्षा में हो,
उससे बस पहले आपके पास एक क्षण है
 विचार करने के लिए अपने चुने हुए क्रिया के बारे में जिसका आप प्रयोग करनेवाले हैं।
 यदि आपको याद रहे कि आप आवेश में नहीं आनेवाले और दूसरे को अपशब्द नहीं कहना चाहते हैं,
और आप क्रोध को अनुमति नहीं देंगे अपने वशीभूत करने में, यह प्रभावी होगा।

जैसे जैसे आप सचेत रहने के अभ्यास को उन्नत करते हैं, वैसे वैसे आपको
अपनी प्रतिक्रया को चुनने में सहायता मिलेगी जो आपको पसंद है,
किसी भी परिस्थिति में। परन्तु जब तक आप अपने क्रोध के भाव को वश में कर पाएं,
जब तक आप अपने आप को पूरी तरह से बदल नहीं पायें, निम्नलिखित दो अन्य कदम आप ले सकते हैं।

२. एक डायरी लिखिए

हर बार जब आप क्रोधित हों, और आप वापस शांत मन से हों, चार छोटे अनुच्छेद
निम्न विषयों पर -

क. प्रसंग: वास्तव में क्या हुआ?
ख. कारण: किस चीज से शुरू हुआ?
ग. श्रेणी: क्या आपके क्रोध का परिमाण उचित था?
घ. भविष्य: यदि ये परिस्थिति फिर से आती है, क्या आप बिलकुल पिछले बार की तरह प्रतिक्रया
 देंगे और अलग?

यदि आप अपने अभ्यास को और भी सशक्त करना चाहते हैं,
आप जितनी बार अपने क्रोध को वश में कर पाए उसे भी लिखिए।
 डायरी में लिखने और बाद में समीक्षा करना आपके लिए अपने आप का
अन्वेषण करने और समझने में सहायक होगा।

३. अपने शब्दों को अंकित (रिकार्ड) कीजिये

यह बहुत ही प्रभावकारी और आसानी से करने लायक अभ्यास है।
 अगली बार जब आप क्रोधित हों, देखिये यदि आप रिकार्ड कर पायें,
 बाद में उसे बजाइए। संभावना है कि आपको अपनी ही प्रतिक्रया हास्यास्पद लगे।
 इससे आपको अभिज्ञता या जागरूकता हूगी। अभिज्ञता सचेत रहने का पर्यायवाची है।

कुछ लोगों ने मुझसे पूछा क्या सदैव शांत रहना संभव है?
 उत्तर है हाँ। उसके लिए अभ्यास और जागरूकता चाहिए।
आप एक निष्पक्ष दर्शक भी हो सकते हैं।
 यदि आपको वर्तमान का भाव हमेशा रहे,
यदि आप अपने आंतरिक शान्ति के प्रति प्रतिबद्ध हों तो कुछ भी आपको उत्तेजित नहीं कर सकता।
यद्यपि आप दर्शक की तरह हों लेकिन बहुत पास खड़े हों तो लहर आपके पैरों को गीला कर सकती है।
 मुख्या बात है ठीक दूरी बना कर रखना, जब ज्वार उंचा हो तो थोड़ी और दूर चले जाएँ और
यदि समुद्र शांत हो तो पास चले जाएँ।
क्रोध केवल एक भावना नहीं है परन्तु भावात्मक प्रतिक्रया है।
जीवन में और सारी परिस्थितियों के लिए जो प्रतिक्रया होती है, यह भी चयन की बात है।

"मेरी पत्नी मुझे बहुत परेशान करती है" वृद्ध मुल्ला नसरुद्दीन ने कहा.
"हर बार स्नान करते समय वो कुछ घंटे प्लास्टिक के बत्तक और जहार से खेलती है।"

"यदि उसे खुशी मिलाती है तो आप क्यों दुखी होते हैं?" मनोचिकित्सक ने पूछा,
"मुझे नहीं दिखाई दे रहा है कि इससे आप परेशान क्यों होते हैं।"

"आप भी होते यदि वो आपके होते" मुल्ला ने कहा।

आपकी जितनी आसक्ति होगी, उतना अधिक क्रोध होगा। आप किसी चीज से कितने आसक्त हैं उसके ही अनुपात में आपको दुःख या चोट की अनुभूति होगी। उदाहरण के तौर पर यदि आपको
अपने संपत्ति से जितनी अधिक आसक्ति होगी, कभी भी, कुछ भी गड़बड़ होने पर
 आपको दुःख पहुँचने की संभावना है।
 जितना अधिक लगाव, उतना अधिक दु:ख, उतनी ही पीड़ा और क्रोध भी होगा। और फिर क्या होगा यदि वास्तव में आप झूठ में अपने आप से जुड़े हैं? वो एक अहंकार को उत्पन्न करता है।
 इस तरह का अहंकार फुले हुए बैलून के जैसा होता है, एक पिन के चुभते ही फट जाएगा।

न आसक्ति, ना दुःख!

- See more at: http://hindi.omswami.com/2013/03/blog-post_17.html#sthash.pmuZDLKg.dpuf

तीन प्रकार के क्रोधी मनुष्य---மூன்று வித கோபக்காரர்கள் .

तीन प्रकार के क्रोधी मनुष्य---மூன்று வித கோபக்காரர்கள் .

   ஒரு  காலத்தில் நடந்த  விஷயம் .  சில குழந்தைகள் கடற்கரையில் விளையாடிக்கொண்டிருந்தனர்.அவர்கள் மணலில் மாளிகை மற்றும் சில படைப்புகள் படைப்பதில் மும்முரமாக இருந்தனர். மற்றவர்களை ஒப்பிடும் போது சிலரிடம் சாமான்கள் அதிகமாக இருந்தன.அவர்களிடம்  மண்வாரி,குவளை ,வாளி மற்ற உபகரணங்கள் இருந்தன.தங்கள் மஹாலை 

கட்டுவதில் அதிக நேரம் சிலவிட்டனர்.அவர்களில் ஒரு குழந்தைக்கு இந்த கட்டடம் அணைப்பதில் ஆர்வம் கிடையாது. அது  கவனமாக மற்றவர்கள் பணியை பார்த்துக்கொண்டிருந்தது. பிறகு மதியம் மஹால் கிட்டத்தட்ட முழுமை அடையும் நிலையில் அந்தக் குழந்தை  அதை அளிப்பதிலும் உதைப்பதிலும் தனக்கிருந்த  ஆசையை  அடக்கமுடியவில்லை.பிறகு ஒரே உதையில் ஒரு மஹாலை உதைத்து துவம்சம் செய்துவிட்டது, மற்ற எல்லாக்குழந்தைகளும் அந்தக் குழந்தையை அடிக்க  ஒன்றுசேர்ந்து விட்டனர். அவனை குத்தினர். அவன் மீது மணல் எறிந்தனர். பிளாஸ்டிக் வாளியால்  அடித்தனர். இதனால் அவன் உடலில் சிராய்ப்பு ஏற்பட்டது.முகத்தில் காயங்கள் ஏற்பட்டன.அவன் அங்கிருந்து சிறிது தூரம் சென்று அழ ஆரம்பித்தான்.மற்றவர்கள் அவன்மீது மிகுந்த கோபத்துடன் இருந்தனர். அவர்கள் மீது இறக்கம் காட்டவில்லை.அவர்கள் மறுபடியும் மஹால் கட்டுவதில் ஈடுபட்டனர்.ஒருமணி நேரம் கடினமாக கழிந்தது.

இருட்டு ஆரம்பித்ததும் எல்லோரும் வீட்டிற்குச் செல்லத் தொடங்கினர்.

குழந்தைகள் அந்த நாள் வேலையை முடித்துவிட்டனர்.போவதற்கு முன்னால் அவர்கள்  ஒருவர் மற்றவர் வீட்டை மிதித்து  அழித்துவிட்டனர்.சிலநிமிடம் 

இவ்வாறு செய்து தங்கள் வேலையை  நஷ்டமாக்கிவிட்டு

  அவர்கள் வீட்டிற்கு சென்றுவிட்டனர். சென்றுவிட்டனர்.

இப்பொழுது அந்த அடிபட்ட குழந்தை தனியாக நின்று யோசிக்கத் தொடங்கியது --"தான் செய்தது தவறா?அல்லது நேரமா?நாம் கட்டாததால் இடித்ததுதவறா " என்று .

ஒரே நடவடிக்கை . அவன் செய்யும் போது கோபம் கண்மூடித்தனமாக வந்தது .

மற்றவர்கள் சேர்ந்து அதே செயலை மகிழ்ச்சி  நீர் வீழ்ச்சி போல் கொட்டுகிறது. இது எப்படி நடக்கிறது ?

ஒரு நொடிப்பொழுது இந்தக்கதையை மதிப்பீடு செய்யவேண்டாம்.இந்தக் கதையின் பொருள் பற்றி சிந்திப்போம்.

நீங்கள் யாரை ஆதரிப்பீர்களோ அது அந்த மணல் வீடு போன்று நிலையற்றது.

கோபத்தை எக்காரணம் கொண்டும் சரி என்று சொல்லமுடியாது.எப்படி   அதை நியாயப் படுத்தினாலும்  கோபம் காட்டுபவனும் கோபத்தை பொறுப்பவனும் 

இருவருக்குமே அடிபடுகிறது. கடந்த இடுகையில் சொன்னபடி நான் சுட்டி காட்டுகிறேன் .

வெவ்வேறு விதமாக கோபப்படுபவர்களைப்   பற்றி  உங்களுக்கு  புரிந்து கொள்வதில் உதவி செய்கிறேன்.

முக்கியமாக அவர்கள் மூன்று பிரிவினாரக உள்ளனர்.

௧.    கல்- சிற்பக்கலைஞர்

  உளி மூலம் கல்லில் ஒரு கோடு போடுவதை நினையுங்கள்.இந்தக் கோடு நிலையானது.  சிலரிடம் கோபம் இந்த கல்லில் கோடுபோட்டதுபோல் நிலைத்துவிடுகிறது.    சூழ்நிலைகள் ,  எதிர்பாரா சந்தர்பங்கள், வாழ்க்கையில்

நடந்த நிகழ்ச்சிகள்  முதலியவை மாற்றமுடியாத இழப்பை ஏற்படுத்திவிடுகிறது.

எந்த முறையிலும் கல்லை மீண்டும் தன் உண்மை நிலைக்கு கொண்டுவரமுடியாது. இவ்வாறான கோபம் மிகவும் மோசமானதாகும்.
அவர்கள் முடியாது என்பதை வடிகட்டி கொதிக்கவிடுகிறார்கள்.
அவர்கள் கல்லில் சிலை வடிக்கும் சிற்பக்கலைஞர்கள் போன்றவர்கள்.
அவர்களில்  அதிகமானவர்கள்   அவநம்பிக்கை ,பொறாமை ,சிடுசிடுப்பு உள்ளவர்களாக இருக்கின்றனர். ஒவ்வொரு அனுகூலமற்ற சூழலும் ,முடியாது என்ற உணர்வும்  ஏற்படும்போது  அவர்களுக்கு  கோபம்  மட்டுமே
எதிர்வினையாகிறது.ஒவ்வொரு நிகழ்ச்சியிலும் அவர்கள் கோபம் அதிகரிக்கிறது. அவர்களின் கோபம் என்ற கோடு மிகவும் ஆழமானதாகவும் நீளமானதாகவும்  பருத்தும் உள்மனம் வரை செல்கிறது.


௨. மணல்- சிற்பக்கலைஞர் :-

  இவ்வாறான சிற்பிகள்   நம் உலகில்  கோபத்தில் அதிகம்.மணலில் வடித்த  கோடு   நீளம் எவ்வளவு அதிகம் ஆனாலும் ,ஆழம் எவ்வளவாக இருந்தாலும்
பருமன் எவ்வளவு பெரிதாக இருந்தாலும்  அது நிலையானதல்ல.மணல் மாளிகையின் சுவர் எவ்வளவு பருத்து பெரிதாக இருந்தாலும் ஒரே அலை அதை அழித்துவிடுகிறது.அவ்வாறே சிலர் கோபப்படுகிறார்கள் . மனதில் குடிவைத்துவிடுவதில்லை.உடனே அதை  விட்டு விடுகிறார்கள்.

அவர்கள் கோபத்தில் பைத்தியமாகும் போது  எண்ணங்களின் மாளிகை கட்டலாம்  ஆனால் கோபிக்கப்பட்ட குற்றம்புரிந்த  மனிதனின் சிறிய மன்னிப்பு,அனுகூல  ஆனந்த  அலை, நல்ல நேரம் தரும் அலை ,
அவன் காட்டும் வருத்தம்,தவறி உணர்ந்த செயல்  ஆகியவற்றின் ஒரு சிறு எட்டிப்பார்த்தாலே   கோபத்தை எட்ட வைத்து வெகு சீக்கிரத்தில்  அவன் கோப மாளிகைகையின் சுவற்றை இடித்துத் தள்ளி அவனை மகிழ்ச்சி உள்ளவனாக மாற்றிவிடும்.கோபமில்லா நிலைக்கு திரும்பவும் வந்துவிடுவார்கள்.

அறிவுள்ளவர்களும் ,இரக்கமுள்ளவர்களும்  மனதை தூய்மையாக கட்டாயம் வைத்துக்கொள்கிறார்கள். அவர்கள் கல்--சிற்பிகள் ஆவதில்லை.அவர்கள் கோபப்படுகிறார்கள் . அதை விட்டுவிடுகிறார்கள்.முடிவு வரை மண்ணிற்கு எந்தவித சேதாரத்தையும் உண்டாக்குவதில்லை.கோடுகள் கரைந்து விடுகின்றன,  அந்த அமைப்புகள்  இடிந்துவிடுகின்றன.

3. ஓடுகின்ற அலைகள் ;-

  சிறந்த விதம். நீங்கள் அலைகளை நோட்டமிட்டால் தெரியும் அதிலும் கோடுகள் தோன்றுகின்றன தோன்றியமாத்திரத்தில்  மறைந்து விடுகின்றன.
தண்ணீரில் ஏற்படும் கோபம் ஒரு நொடி தான்.அது எவ்வளவு சீக்கிரம் மேல் எழும்புகிறதோ ,அவ்வளவு  சீக்கிரம் தணிந்து விடுகிறது. கோபத்தில் முடிக்கிவிட்டதிட்டு திட்டியவர்  ஏதாவது ஒரு சொல் சொன்னாலே கோபம் தணிந்து விடுகிறது.   இவர்கள் கோபத்தை தன் மனதில் குடி அமர்த்துவதில்லை.கொபமாளிகை கட்டுவதில்லை. தற்காலிக அலைகளில் சவாரி செய்து விட்டுவிடுகிறார்கள்.உள் முகமாக்கும் செயல்முறை மனிதனை ஒரு குளமாக்கிவிடு கிறது.  நீர் நிலை ,  அமைதி -நிலை.

 நீங்கள் உங்கள் கோபத்தில் வெற்றிபெற ,முதலில் உங்கள்  இயற்கை குணத்தை தெரிந்து கொள்ளுங்கள்.நீங்கள் சிற்பக் கலைஞரா,அலைகளில் ஒடுபவரா என்ற உங்கள் போக்கை சோதனை செய்யுங்கள். நீங்கள் எரிமலையா அல்லது காபி காய்ச்சும் யந்திரமா?அதற்குப்பின்  உங்களை கோபத்தை விட ஷக்திசாலி ஆக்க முன்னே செல்லுங்கள்.ஏனென்றால்
நீங்கள் சக்திசாலியானால், கோபத்தை வெல்வீர்கள்,இல்லையெனில் கோபம் உங்கள்மீது ஆதிக்கம் செலுத்தும்.இதில் நான் கோப உணர்வின் சாரம் கூறியிருக்கிறேன்.அடுத்த இடுகையில் அதை உண்மையாக வெல்லும் செயல்முறைகளை எழுதுவேன்.அதுவரை நீங்கள் உங்கள் கோபத்தின் போக்கை பற்றிய எண்ணத்தை அறிய சில நிமிடங்கள் ஈடுபடுங்கள்.
நீங்கள் உங்களைப்பற்றி எவ்வளவு அறிகிரீர்களோ,அந்த அளவிற்கு என்ன ஆக விரும்புகிரீகளோ ,அவ்வாறு நல்ல முறையில் ஆக முடியும்.

रेत के महल कितने भी सुन्दर हों, ये अस्थाई होते हैं। लहरें इन्हें किनारे से बहा ले जाती हैं। आप क्या पकड़े बैठे हैं?

एक समय की बात है, कुछ बच्चे समुद्र तट पर खेल रहे थे। वे रेत पर महल और अन्य संरचनाएं बनाने 

में व्यस्त थे। कुछ बच्चों के पास अधिक सामान थे अन्य की तुलना में। उनके पास बेलचा, मग,

 बाल्टी व कुछ अन्य उपकरण थे। अपना महल बनाने में उन लोगों ने घंटों लगाए।

उनमें से एक बच्चे को संरचना बनाने में कोई रुचि नहीं थी, वह केवल गौर से सब देख रहा था।

 बाद में दोपहर के समय जब सारे बच्चे अपने रेत के महल की लगभग पूर्णता तक पहुँच गए,

 वह बच्चा महल को रौंदने और एक लात में ध्वस्त करने के प्रलोभन को नहीं रोक सका। 

और फिर एक लात में उसने एक महल को धराशायी कर दिया।

दूसरे सारे बच्चे उसकी पिटाई करने के लिए इकट्ठे हो गए। उन्होंने उस पर मुक्के से प्रहार किया,

 प्लास्टिक के बेलचे से भी उसे चोट पहुंचायी, उस पर रेत भी फेंका। इन सबके कारण उसके शरीर पर

 खरोंच पड़ गए, और चेहरे पर भी घाव का चिन्ह बन गया। वह वहाँ से दूर जाकर रोने लगा। 

दूसरे सारे बच्चे बहुत नाराज़ थे, उन्हें उससे कोई सहानुभूति नहीं थी, वे पुनः महल बनाने में जुट गये। 

मुश्किल से एक घंटा गुज़रा होगा जब अंधेरा होना आरम्भ हो गया। लोग अपने घरों को जाने लगे। 

बच्चों ने भी उस दिन के लिए अपना काम वहीं समाप्त कर दिया।

जाने के पहले उन्होंने प्रसन्नतापूर्वक एक-दूसरे के महल को रौंद डाला।

 कुछ मिनटों तक ऐसा करने के बाद, अपने पूरे दिन के परिश्रम को मिट्टी में मिलाकर, वे घर चले गए।

वह अकेला, पिटा हुआ बच्चा यह सोचता रहा कि क्या उसकी कार्यवाही गलत थी या समय, या 

फिर उसे इसलिये पीटा गया कि उसे उस महल को ढाहने का कोई अधिकार ही नहीं था क्योंकि उसने

 उसे नहीं बनाया था? उसने सोचा ऐसा कैसे हो सकता है कि एक ही कार्यवाही जो उसने की तो

 दूसरों का क्रोध भड़क गया जबकि दूसरों ने स्वयं वही कार्यवाही की तो खुशियों का झरना बहने लगा।

चलिए एक क्षण के लिए उपरोक्त कहानी में वर्णित किसी भी कार्यवाही का आकलन नहीं करते हैं।

 इस कहानी के अर्थ पर विचार करते हैं। कोई अंतर नहीं पड़ता आप चाहे जिसका समर्थन करें,

 यह कुछ भी रेत के महल से अधिक स्थायी नहीं है। अनुशासन जबकि आवश्यक है,

 क्रोध को केवल किसी बहाने से ही सही ठहराया जा सकता है, आप चाहे जैसे भी इसे न्यायोचित 

बतायें सच्चाई तो यह है कि यह क्रोध करनेवाला और क्रोध झेलनेवाला दोनों को आहत करता है।

जैसा कि मैंने अपने पिछले पोस्ट में संकेत दिया था, 

मैं आपकी सहायता करता हूँ विभिन्न प्रकार के क्रोधी लोगों को समझने में।

 मुख्यतः वो लोग निम्नांकित तीन वर्गों में आते हैं -

1. पाषाण शिल्पकार

सोचिये छेनी का प्रयोग कर पत्थर पर एक लकीर बना दी जाए। यह उसमें सदा के लिए रह जाएगा।

 कुछ लोगों में क्रोध पत्थर पर खींची लकीर के जैसा होता है। परिस्थितियाँ, संयोग, जीवन की कुछ घटनाएं, फिर परिस्थितियों और घटनाओं के प्रति उनका दृष्टिकोण उनको क्रोधित कर देता है। जिन परिस्थितियों से वो गुजरें हैं, वे उसे भुला नहीं पाते हैं, वे अक्षम होते हैं क्षमा करने में जिन्होंने उनके साथ गलत किया, फलतः अपने ह्रदय में क्रोध और नकारात्मकता को पकड़े रखते हैं। उत्कीर्ण किये हुए चिन्ह की तरह क्रोध इनके मस्तिष्क पर स्थायी चिन्ह छोड़ देता है। इनका भरना कठिनतम होता है। उस पत्थर की सोचिये, उसकी अपरिवर्तनीय क्षति तो हो गयी, किसी भी तरीके से वापस जाकर पत्थर को उसके वास्तविक स्वरूप में नहीं
 लाया जा सकता है।
इस तरह का क्रोध निकृष्टतम होता है।
 वो लोग, जो अपने ह्रदय में नकारात्मकता को छनने और उबलने देते हैं, पत्थर के मूर्तिकार के तुल्य हैं।
 वे ज्यादातर निराशावादी और नकारात्मक, उद्विग्न और चिड़चिड़े रहते हैं।
 प्रत्येक प्रतिकूल परिस्थिति, प्रत्येक नकारात्मक भावना, सिर्फ क्रोध ही उनकी प्रतिक्रिया होती है।
प्रत्येक घटना के साथ, उनका रोष और बढ़ जाता है, उनके क्रोध की रेखा और गहरी एवं मोटी उत्कीर्ण हो
 जाती है।

2. रेत शिल्पकार

इस तरह के क्रोधी हमारे संसार में सामान्यतः अधिक हैं। विचार करके रेत पर खींची गयी लकीर,
 चाहे कितनी भी गहरी और कितनी भी मोटी हो, वह स्थायी नहीं होती।
 रेत के महल की दीवार चाहे कितनी भी सुदृढ़ क्यों न हो, एक लहर आती है और उसे किनारे से बहा
 ले जाती है। ठीक इसी तरह बहुत से लोग क्रोध तो करते हैं पर उसे ह्रदय में बसा कर नहीं रखते,
वे उसे जाने देते हैं। जब उन्मत्त होते हैं, वो अपने विचारों या निर्णयों के महल बना सकते हैं,
लेकिन आनंद की एक तरंग, अच्छे समय की एक लहर, क्षमा की एक पहल, पश्चाताप की एक झलक
 जब दोषी की तरफ से दिखती है, ये शीघ्र ही क्रोध की दीवार को गिरा कर
अपने सामान्य प्रसन्नता की स्थिति में लौट जाते हैं।
 बुद्धिमान और दयालु अपने ह्रदय को इतना शुद्ध अवश्य रखते हैं कि वे पत्थर के मूर्तिकार नहीं बने,
 वे क्रोधित हो सकते हैं किन्तु उसे जाने देते हैं।
 अंततः रेत के लिए यह किसी क्षति का कारण नहीं बनते, लकीरें धुल जाती हैं,
क्षण भर में संरचनाएं ध्वस्त हो जाती हैं।

3. लहरों पर बहनेवाला

उत्कृष्ट प्रकार! यदि आप लहरों पर बहनेवाले का अवलोकन करें, आप पायेंगे कि ये भी लकीरें खींचते हैं,
 लेकिन पानी पर। जितनी शीघ्रता से लकीर खींची जाती है वैसे ही वो ग़ायब हो जाती हैं।
 पानी पर बहनेवाले का क्रोध क्षणिक होता है। जितनी तेजी से वो ऊपर चढ़ता है उतनी ही शीघ्रता से
 वह नीचे भी उतर जाता है। इससे पहले कि ये दुःख और ठेस पंहुचानेवाले कोई शब्द बोलें,
इनका क्रोध ठंडा हो जाता है, ये क्रोध को अपने ह्रदय में बसा कर नहीं रखते,
कोई संरचना नहीं बनाते, यद्यपि अस्थायी, वो लहरों की सवारी करते हैं और उसे जाने देते हैं।
अंतर्मुखी होने की प्रक्रिया एक व्यक्ति को तालाब के जैसा बना देती है, एक स्वच्छ जलाशय,
 शांत और स्थिर।

अपने क्रोध पर विजय पाने के लिए, अपने स्वयं के स्वभाव को समझिये, आप शिल्पकार हैं या लहरों पर
बहनेवाले, और अपने क्रोध की प्रवृत्ति को जाँचिये, यह ज्वालामुखी या काफी को ब्रू करने का यंत्र है।
 उसके बाद, स्वयं को अपने क्रोध से शक्तिशाली बनने की दिशा में कदम बढ़ाइये,
क्योंकि यदि आप प्रबल हैं तो क्रोध पर विजय पा लेंगे, अन्यथा ये आप पर हावी हो जाएगा।

 इसमें मैंने क्रोध भाव का सार बताया है, अपने अगले पोस्ट में,
मैं इससे उबरने की वास्तविक प्रक्रिया को लिखूंगा।
तब तक आप अपनी और अपने क्रोध की प्रवृत्ति पर विचार करने में कुछ मिनट लगाइये ।
आप स्वयं को जितना जानेंगे, आप जो भी बनना चाहते हैं अच्छे से बन पायेंगे।

- See more at: http://hindi.omswami.com/2013/03/blog-post.html#sthash.Dbj1nhwX.dpuf

संसार दुखी है;--உலகம் இன்னல்மயமானது .

कहते  हैं  दुखी संसार ,    -உலகம் துன்பம் நிறைந்தது என்று சொல்கிறார்கள் 

क्या वास्तव में दुखी है?  உண்மையிலேயே துன்பமானதா?

आलसी दुखी ,---சோம்பேறி துக்கமானவன்.

लालची  दुखी ,--பேராசைக்காரன் துக்கமானவன் 

क्रोधी दुखी ,--கோபக்காரன் துன்பமானவன் 

विरोधी दुखी ,--எதிரி துன்பமானவன்.

कामी दुखी ,--காமமுள்ளல்லவன் துன்பமானவன்.

पियक्कड़ दुखी ,-குடிகாரன் துன்பமானவன் 

भ्रष्टाचारी दुखी ,-ஊழல்புரிபவன் துன்பமானவன்.

रिश्वतखोरी दुखी ,--லஞ்சம் வாங்குபவன் துன்பமானவன் .

जिसको कुछ नहीं मिले , எதுவும் கிடைக்காதவன் ஹுன்பமானவன் 

वही दुखी;

जो मिले उससे असंतुष्ट दुखी ;   கிடைத்ததில் திருப்தி அடையாதவன் துன்பமானவன்.

लखपति को करोड़ पति देख दुखी ,  லக்சாதி பதிக்கு கோடீஸ்வரன் பார்த்து துன்பம்.

पड़ोसी की प्रगति देख दुखी ;அடுத்தவீட்டுக்காரன் முன்னேற்றம் பார்த்து துன்பம்.

भगवान की भिन्नता बनानेवाला दुखी ,--கடவுளை வேருபடுத்துபவன் துன்பமானவன் 

अधार्मिक दुखी ,   அதர்மம் செய்பவன் துன்பமானவன் 

धर्म के नाम ,ईश्वर के नाम लूटनेवाले दुखी ,மதத்தின் பெயரால் ,கடவுளின் பெயரால்  கொள்ளை அடிப்பவன் துன்பமானவன் 

अविश्वासी दुखी , நம்பிக்கை இல்லாதவன் துன்பமானவன் 

संदेही दुखी -சந்தேஹப்படுபவன் துன்பமானவன் 

द्रोही दुखी , துரோஹி துன்பமானவன் 

नमकहरामी दुखी ,உண்டவீட்டுக்கு இரண்டகம் செய்பவன் துன்பமானவன் 

चोर दुखी ,திருடன் துன்பமானவன் 

लुटेरा दुखी;கொள்ளை அடிப்பவன் துன்பமானவன் 

झूठा दुखी ,பொய்ய்யானவன் துன்பமானவன்  

स्वार्थी दुखी ,சுயநல முள்ளவன்  துன்பமானவன் 

गरीबको  धनी देख दुखी , ஏழைக்கு பணக்காரன் பார்த்து துன்பமானவன் 

धनी को अपनी संपत्ति संभालने में दुखी  பணக்காரன் தன் சொத்து நிர்வகிப்பதில் துன்பமானவன் 

भक्त को अपने   ईश्वर  के दर्शन   की देरी से दुखी ;பக்தன் தன் கடவுளின் தர்ஷனத்தின் தாமதத்தால் துன்பமானவன் 

पिता  अपनी संतानों की प्रगति  की चिंता से दुखी; தந்தை தன் மக்களின் முன்னேற்றம் பற்றி துன்பமானவன் 

दादा-दादी को वृद्धावस्था में लाचारी की दुखी ,

தாத்தா -பாட்டி தன் முதுமையின்

 இயலாமையால் துன்பமானவன் 

देखा! संसार दुखी है. பார்த்தேன் !உலகம் துன்பமானது.

जवानों को अच्छी नौकरी की चिंता . இளைஞர்களுக்கு நல்ல வேலைபற்றிய கவலை 

प्रेमी -प्रेमिका को शादी की चिंता. காதலன்-காதலிக்கு திருமணக்கவலை 

आतंकवादी को खुली जगह स्वतंत्रता से   தீவீரவாதிக்கு திறந்த வெளியில் சுதந்திரமாக 

घूमने  की चिंता; உலாவ முடிய கவலை.

आतंकवादी से सरकार की चिंता;  தீவீரவாதி அரசாங்கத்திற்கு துன்பமானவன் 

तोते को बाज के भय से चिंता;  கிளிக்கு கழுகால் கவலை.

बाज् को आहार  की खोज की चिंता.கழுகுக்கு ஆகாரம் தேடுவதில் கவலை.

हाँ, देखता हूँ ,

चिंता ही चिंता संसार. உலகமே கவலையில் இருப்பதை பார்க்கிறேன்.

आगे देखा काशी में जलती चिताएं. எதிரில் பார்த்தேன் காசியில் எரியும் சிதைகள்

यही तो अंत तो चिंता क्यों?  இதுதான் முடிவு என்றால்  துன்பம் ஏன் ?